.jpg)
.jpg)
Afgelopen weekend was ik in Rome. De
hockeywedstrijden van de kinderen heb ik gemist, de zinderende wedstrijden van
Dames 1 en Heren 1 gemist. Met dertig mensen schuilen onder een grote Heineken parasol:
ook gemist.
Een beetje onrustig word ik daar wel van, een heel weekend zonder
hockeyclub. Mijn (begripvolle) reisgenoten probeerden zich in te leven en
concludeerden uiteindelijk dat ik helemaal niets had gemist. Rome was net Hockeyclub
Bloemendaal: de beste cappuccino en iedereen, jong of oud, inwoner of
voorbijganger, deskundige of leek, iedereen heeft er zijn favoriete bezienswaardigheid
en geniet daarvan op zijn eigen manier. Tsja, zo had ik het nog niet bekeken..
Maandagavond was er weer gewoon
bestuursvergadering. Eerste maandag van de maand. Een volle agenda, goede
ideeën, levendige discussies. Waarover? Bijvoorbeeld over het aannamebeleid van
de club. Het duurt nog even maar ieder jaar, eerste maandag na de
krokusvakantie, geven zich weer talloze kinderen op omdat ze lid willen worden
van onze club. En ieder jaar zijn dat er meer dan we kunnen aannemen.
We kunnen
en willen niet groeien, want op zaterdag en door de week draaien de
kunstgrasvelden overuren en nog steeds worden ook de grasvelden gebruikt om competitiewedstrijden
te spelen. Grasvelden die goed onderhouden worden en er prachtig bij liggen,
maar toch. Probeer er maar eens een lage backhand te slaan op gras of een
subtiele passeerbeweging te maken met de bal aan de stick. Succes...
Dus ieder
jaar moeten we zorgvuldig beoordelen wie van de opgegeven kinderen we kunnen
aannemen. Dat gebeurt aan de hand van een afgewogen puntensysteem. We zijn een
familieclub dus broers/zussen die al lid zijn wegen in dat systeem zwaar mee.
Net als ouders die op zondag al langer spelen in een team of (groot)ouders met
een bijzondere clubverdienste, ook die ‘leveren punten op’. En natuurlijk wordt
gekeken naar waar je woont. Kort gezegd: hoe dichter bij de club des te meer
punten.
Als alle aanmeldingen dan in kaart zijn gebracht en alle punten geteld,
dan geeft uiteindelijk het bestuur een klap erop en beslist over de aannames.
Ook over aannames bij de oudere jeugd, waar soms ruimte is voor
‘zij-instromers’ en waar misschien wel rekening moet worden gehouden met dat ene
supertalent dat zich heeft gemeld. Teleurstellingen kunnen we niet voorkomen, maar we proberen het in ieder geval zo zorgvuldig mogelijk te doen. En daar
hebben we afgelopen maandag dus weer eens goed naar gekeken.
Komend weekend hoop ik weer eens goed te
kijken op en rond de velden. Dus graag tot langs de lijn!
Els van Mierlo
terug naar vorige scherm |
