.jpg)
.jpg)
Column voorzitter: Stick-ticken
‘We sijn los’. Precies die woorden (met de Nijmeegse tongval) en een eerste zonnestraal. Dan wist je, in de kroeg waar ik lang geleden werkte, dat het terrasseizoen weer geopend was,
Niet dat er in de winter niks gebeurde. Dan zaten ze rustig binnen: Ollie (die kok was op de grote vaart) en Geertje Cola (met zijn vergeelde snor die twee pakjes peuken per dag rookte en alsnog de marathon liep). En Dikke Theo in zijn zwart leren giletje achter de toog. Leuk. Zeker.
Maar bij ‘We sijn los’ kwam het buiten weer tot leven, zat het terras weer vol en begon direct het grote geld, dat we zouden gaan verdienen met de Vierdaagse, te kriebelen. We hadden er weer zin in!
Het is niet dat er in de winter niks gebeurt, maar gelukkig waren we ook weer ‘los’ op de club. Iedereen was er weer, iedereen speelde weer en het terras kwam weer tot leven. We stonden er nog wat bibberig bij allemaal (van de kou of van een late vrijdagavond, dat was niet helemaal duidelijk) maar we waren er.
Wat we op het veld zagen was even anders dan anders. Geen handshakes met tegenstander en scheidsrechter bij het begin van de wedstrijd, maar tick-sticks. Het virus waar we allemaal niet omheen kunnen laat zich op deze bescheiden manier zien op de club. Laten we hopen dat het hierbij blijft en dat er geen verder gaande maatregelen nodig zijn. Mochten die wel geadviseerd worden vanuit de hockeybond, dan volgen we die natuurlijk op. Ondertussen niesen we braaf in de binnenzijde van onze ellebogen en drinkt ieder uit zijn hoogst eigen bidon.
En wat betreft die tick-sticks: ik heb wel even gelachen toen ik de
mannen van A2 zaterdag keurig zag ticken bij aanvang van de wedstrijd, en na afloop zag dat ze netjes de scheidsrechter een hand gaven en hun vrienden van Rood-Wit omhelsden. Toch nog iets te ‘los’....
terug naar vorige scherm |
