
Nu zat ik begin van de week een beetje te niksen en ik varieerde: een musje vermaakt zich prima alleen, maar daar is hij niet voor gemaakt. Musjes gaan niet ver van huis (dat komt dan weer goed uit in deze tijd) maar ze leven wel graag samen met hun mede-musjes. In groepsverband. Daar zijn ze goed in, daar zijn ze voor gemaakt.
Dus als je nu voor jezelf het idee hebt: ik red me prima in deze vreemde tijd maar ik begin zo langzamerhand wel echt de rest van de groep te missen, dan is het goed. Dan ben je een echte mus. En als het nou te erg wordt en je wordt onrustig, fiets dan gewoon even langs de club. En geniet daar op gepaste afstand van de kinderen die elkaar lachend om de nek vliegen (want dat mag), trainers die met herkenbare hesjes (want dat moet) en een grijns hun aanwijzingen geven, Damus en Heren 1 tussen de lijnen, veteranen die op anderhalve meter géén partijtje spelen en niet high fiven maar wel lekker op goal staan te slaan. Mathieu leunt genietend over het hek en droomt van een open luik en tap.
Zo, dan kun je er weer even tegen. Hoe fijn is dat. De zon schijnt en er wordt weer gespeeld, geroepen en gelachen op de club. En het wordt alleen maar beter. We hopen met z’n allen dat uiterlijk in september de competities van start kunnen en dat we elkaar dan ook weer zien langs de lijn. Gezond en wel. En misschien al wel eerder, als het luik en de tap weer open zouden mogen per 1 juli. Denk daar vooral aan, en geniet van iedere mooie dag. Ook al is het nog niet met de hele groep.

![]() |