.jpg)
.jpg)
Vaste prik was het. Als onze Damus of Heren 1 op zondag niet hadden gewonnen, belde mijn voorganger op maandagochtend naar het bestuurslid Tophockey. Altijd één vraag: ‘Moeten we wat doen?’ En, denk ik, altijd één antwoord: ‘Ja. Rustig doorbouwen.’
Rustig doorbouwen is wat ‘we’ doen en als je kijkt naar waar ‘we’ staan op de ranglijsten dan hoeven we niet van tactiek te veranderen. De laatste 2 wedstrijden van de Damus leverden 6 verdiende punten op en de Heren laten er geen twijfel over bestaan wat hun missie is. Het is weer genieten langs de lijn en het bestuurslid Tophockey laat ik op maandagochtend met rust.
Ondertussen stel ik me wel de vraag. Moeten we wat doen? Kunnen we wat doen? En ja, dat kunnen we zeker. Dat kunnen we altijd. We zijn een behoorlijk succesvolle én behoorlijk gezellige club. Dat is geen toeval maar het gevolg van keuzes die we maken. De keuze om én tophockey te willen spelen én een familieclub te zijn. Een keuze waar we 100% achter staan en die soms uitdagingen, maar vooral ook mogelijkheden biedt. Bijvoorbeeld de mogelijkheid om in het paasweekend met je familie, je vrienden, je elftal naar de EHL te komen. Moedig onze mannen aan vanuit het oranje vak op de Zuid tribune in het Wagenerstadion. Zorg ervoor dat ze dit keer niet zonder, maar met publiek in de finale staan!
Wat kunnen we nog meer doen? Iets van een heel andere orde. Naast de aandacht die we vorige week besteedden aan Sport for Peace (opbrengst naar Giro 555), kunnen we ook de handen uit de mouwen steken. Als club met betrokken en actieve leden hoop ik dat we kunnen helpen bij activiteiten voor Oekraïense kinderen die opgevangen worden in Dennenheuvel. Wat we precies kunnen doen moet nog duidelijk worden, maar mocht je meteen denken: daar wil ik bij helpen, geef je dan vast bij mij op.
En wat moeten we natuurlijk altijd doen? Een beetje lol maken met elkaar! Dansen op het c-feest, mee doen met de pubquiz! Op de fiets stappen en naar de club komen om te trainen en te spelen. En om te komen kijken. De jeugd, senioren en veteranen, eigenlijk zijn het natuurlijk allemaal publieksspelers. Tandje erbij voor een applaus langs de lijn.
Dus: tot op de fiets en tot op de club. Moeten we doen!
terug naar vorige scherm |
