.jpg)
.jpg)
De hele week zong het door mijn hoofd. De hele week probeerde ik er normaal mee om te gaan: "Kampioenuh Olé Olé”. Lastig hoor. Je komt niet tot rust en weet dat je niet de enige bent die ermee rond blijft dansen. Wat een feest was het...
Kampioen dus en wát voor kampioen. Kampioen van Europa. Kampioen van Nederland. In één seizoen. Niemand die die ‘dubbel’ twee keer achter elkaar haalde. Pas op dat je niet verwaand wordt. Het is alles behalve normaal. Het is een extreem gefocust resultaat van een unieke dynamiek. Van ‘een team dat alleen maar liefde kent’ en ‘een kampioenschap van de hele club’. Zegt Rick Mathijssen. En hij kan het weten.
Ik had er graag vorige week al over geschreven maar was er simpelweg niet toe in staat. Ik was in de war. In de war van de unieke mix tussen de uitbundige Bloemendaal-club-beleving en het allerhoogste hockeyniveau. Hoe in vredesnaam krijgen we het voor elkaar om én in een stille coronatijd én met 4500 man op ’t Kopje deze prestatie te leveren? Ik weet het niet maar ik ben trots. Trots op de mannen en trots op de club. Geen kampioen zonder club en geen club zonder kampioenen.
Dus wat gaan we doen? Al onze kampioenen vieren! Aanstaande zaterdag zijn onze jeugdkampioenen aan de beurt. Na de wedstrijd van MB1 om 12.10 (kwartfinale NK tegen hdm) en de ALV (14.00 uur) in het belang van een nieuw kunstgrasveld 1, gaan we alle jeugdkampioenen huldigen op het balkon. De teams komen op de foto met de EHL- en de landskampioenbeker. En de spelers, ouders én alle vrijwilligerszijn van harte uitgenodigd om naar de club te komen. In het thema van de Pro League wedstrijd Nederland – Duitsland(te zien in het clubhuis) vieren we met elkaar en met Frankfurterworsten, bitterballen en een springkussen het einde van een heel geslaagd seizoen. Kom allemaal en kom op de fiets!
terug naar vorige scherm |
