.jpg)
.jpg)
In het Haarlems Dagblad van 8 januari jl. staat een leuk artikel over het zaalhockey van JO14-4 . Hieronder het artikel van Kees de Boer.
Even een tosti eten en dan weer verder. Een potje zaalhockey van twee keer twintig minuten is heel intensief en daar krijg je trek van.
Hier in het Velserbroekse Polderhuis hebben Teun, Pim, Jens, Mick en Olivier van hockeyclub HC Bloemendaal tussen twee wedstrijden pauze. De jongens van onder 14-4 hebben net tegen het altijd lastige Mijdrecht gespeeld en daar met 2-1 van gewonnen. Tijdens de tosti wordt er wat nagekaart en tegelijkertijd vooruitgekeken naar het volgende potje tegen het team van De Reigers uit De Rijp.
De tactiek die deze jongens van hun coach Ederik hebben meegekregen heeft gewerkt: de bal achterin zolang mogelijk naar elkaar overspelen en als er ruimte ontstaat de bal naar voren spelen.
'Het komt erop neer dat je het goede moment moet afwachten'', zegt Teun. ,,Olivier die voorin staat is goed en als hij de bal krijgt is de kans groot dat hij scoort.” Coach Ederik knikt: ,,Hij is katachtig snel. Hij passeert zonder dat de tegenstanders het in de gaten hebben.”
Olivier is sowieso van grote waarde voor het team, zegt hij. ,,De twee punten die we hebben gemaakt waren allebei assists van Olivier.”
Het team bestaat in totaal uit tien jongens en eenmaal spelend worden er om de vijf minuten vijf spelers gewisseld. Dan kunnen de andere vijf weer een paar minuten herstellen voordat ze weer het veld in moeten. En altijd wordt er gespeeld volgens ’de dobbelsteen 5’, een opstelling waarbij een jongen in het midden van vier andere staat. ,,Bij ons staat Jens in het midden”, zegt Ederik. ,,Die moet zorgen dat hij altijd aanspeelbaar is. De hele tijd vrijlopen dus. En als het even kan de spits in stelling brengen. Hij verdeelt het spel.”
Dan gaan de mondbeschermers weer in: de volgende wedstrijd tegen De Reigers wacht. In een bloedstollende pot wordt het uiteindelijk 4-3 voor de ploeg uit De Rijp. De jongens zijn na afloop niet eens zo heel erg teleurgesteld. Eigenlijk is het net als met de dobbelsteen: je kunt niet altijd zes gooien.
terug naar vorige scherm |
