Dank. Dat is het woord. We willen Florian Fuchs bedanken voor alles wat hij voor Bloemendaal heeft betekend. Maar Florian wil ook zijn dank uitspreken. Daarom spraken we de legende die binnenkort weer naar Duitsland verhuist.

"Florian heeft ontzettend veel betekend voor Bloemendaal. Sinds zijn komst heeft de club zo veel finales gespeeld en gewonnen. Iedereen op Bloemendaal kent hem als een enorme winnaar met een gigantisch groot hart. Het filmpje, waarin hij zijn teamgenoten vlak voor de gewonnen finale tegen Pinoké twee jaar geleden opzweept (‘die oranjemuur’), staat bij iedereen scherp op het netvlies. Het is tekenend voor de band tussen Fuchsie en de club dat hij na zes jaar in Heren 1 ook nog twee seizoenen voor Heren 2 heeft gespeeld. Wij zijn hem als club ongelooflijk dankbaar voor de geweldige rushes, de mooie goals, de interactie met het publiek en de talloze keren dat hij ons kippenvel heeft bezorgd. Bij Bloemendaal staat de deur altijd voor hem open.” Aldus bestuurslid Tophockey Michiel Hilders over Florian.

Wat zijn enkele van je mooiste herinneringen aan je tijd bij Bloemendaal?

Het is lastig om één specifieke herinnering te kiezen, er zijn zoveel mooie momenten. Maar als ik er nu één moet noemen, zijn het toch de blije gezichten van iedereen bij de club. Ik herinner me nog goed toen we voor het eerst landskampioen werden. Iedereen had daar negen jaar op gewacht, en de vreugde voor de wedstrijd was overweldigend. Vrijwilligers hielpen overal, van het parkeerterrein tot het opbouwen van de tribune. Na de wedstrijd was de ontlading enorm. Dat is voor mij echt een van de mooiste herinneringen. Ook mijn afscheid, de laatste wedstrijd die we wonnen op Bloemendaal, was een geweldig moment.

Het is mooi dat je als speler zo gefocust bent op de wedstrijd, maar toch de vreugde van anderen weet te waarderen

Ja, het geeft echt een bijzonder gevoel om iedereen van de club zo blij te zien. Ik herinner me dat we met het team naar de club liepen voor de wedstrijd dat we landskampioen werden en we contact hadden met iedereen toen we het terrein van Bloemendaal opliepen. Je maakt de opbouw van dichtbij mee tijdens de trainingen, je ziet de tribunes gebouwd worden en de vrijwilligers hard werken. Dat heb ik nooit eerder meegemaakt en zal ik waarschijnlijk ook nooit meer zo ervaren. Het zegt veel over de club, hoeveel iedereen van de club houdt en hoeveel vrijwilligerswerk er gedaan wordt.

Jullie zijn als spelers ook heel toegankelijk en bereikbaar voor iedereen

Ja, dat is belangrijk voor ons. Hockey is toch anders dan voetbal, en ik vind het juist belangrijk dat we bereikbaar zijn en die verbondenheid voelen.

Ga je je teamgenoten nog veel zien?

Ik zal mijn teamgenoten zeker nog zien en we zullen vaak samenkomen. We hebben zoveel meegemaakt en het was een unieke tijd. Veel van ons zijn nu gestopt of gaan weg, dus het is echt een tijdperk dat we samen hebben meegemaakt. Ik ben van plan om vaak naar de club te komen, omdat ik werk voor een bedrijf in Duitsland maar ook verantwoordelijk ben voor de Nederlandse markt. Dus ik zal regelmatig in Amsterdam zijn en probeer die connectie bewust te houden. Ik mis nu al de gesprekken en de tijd die we op de club doorbrachten, en het samenkomen nawedstrijden. Maar ik kijk er ook naar uit om de wedstrijden van de andere kant te zien; op de tribune, samen met mijn oud-teamgenoten kijken naar de nieuwe jonge spelers.

En je gaat dus naar Duitsland verhuizen? Waarom heb je die keuze gemaakt?

Ja, we gaan terug naar Duitsland omdat we een kindje verwachten. We zijn nu in de 22ste week. We zijn ontzettend blij en er gaat natuurlijk veel veranderen. We hebben altijd gezegd als we een kind krijgen dat we onszelf niet helemaal in het drukke Amsterdam zien en we vinden het ook leuk en fijn om dichterbij de familie te gaan wonen. Het is een grote verandering, maar het voelt goed om deze stap te maken en Hamburg is een hele mooie en fijne stad.

Wat voor werk doe je nu?

Ik heb net een nieuwe baan bij Wholey, een bedrijf dat gezonde, 100% biologische en vegan ontbijtproducten maakt. Ik ben verantwoordelijk voor duurzaamheid en ondersteun de expansie naar Nederland. Het is een hybride rol en ik heb een enorme passie voor duurzaamheid. Vanuit Hamburg is Berlijn goed bereikbaar met de trein, wat ook een praktische reden is om terug te gaan naar Duitsland.

Gaat de mini Fuchsie meteen op hockey?

Misschien wel. Ik wil het zeker niet pushen; kinderen moeten zelf kiezen wat ze willen. Teamsport is belangrijk, maar ik kan het niet voor hem of haar bepalen. Er liggen thuis genoeg hockeysticks, dus de kans is groot dat die opgepakt worden. Ik begon zelf op vijfjarige leeftijd met hockey en kom uit een echte hockeyfamilie.

Wat zou je toekomstige tophockeyers willen meegeven?

Zorg vooral dat je plezier hebt, maar ook dat je leert omgaan met teleurstellingen. Dat is een belangrijke les voor mij geweest. In het begin had ik veel moeite met verliezen, maar je leert door de jaren heen dat het erbij hoort en dat je van teleurstellingen kunt leren en sterker kunt worden. Het is belangrijk om te beseffen dat er meer is dan alleen hockey. Het leven gaat door, ook na verlies, en dat is een waardevolle les.

Blijf je actief in de hockeywereld, bijvoorbeeld als coach?

Nee, dat ben ik niet van plan. Ik ben nu ook gestopt bij Heren 2 en ben niet van plan om door te gaan in Hamburg. Ik voel dat het alleen maar slechter kan worden, en lichamelijk merk ik dat ik nu beter overweg kan met tennis. Daar ligt mijn passie nu. Misschien pak ik hockey ooit weer op met vrienden, maar voor nu richt ik me op andere dingen.

Zijn er verder nog toekomstplannen voor jou?

Behalve vader worden en mijn nieuwe baan, wil ik me vooral op duurzaamheid richten. Ik heb veel passie voor de foodindustrie en wil daar verder in ontwikkelen. Het is mooi dat ik binnen mijn huidige bedrijf daaraan kan werken.

Wil je verder nog iets kwijt?

Ik wil vooral mijn grote dank uitspreken naar iedereen van de club. Alle vrijwilligers tijdens de play- offs, Matthieu en Ralph die hebben gekookt, het bestuur, iedereen die heeft bijgedragen. Ik voel me echt een Bloemendaler en dat gevoel zal nooit weggaan. Misschien ben ik wat minder op de club, maar die verbondenheid blijft altijd. Het gevoel dat je binnen een familieclub terechtkomt, heb ik vanaf het begin af aan gehad en dat zal altijd blijven.

Zijn er naast alle vrijwilligers, betrokkenen, staff en teamgenoten nog mensen die je in het bijzonder wilt bedanken?

Er zijn veel mensen geweest die een bijzondere impact hebben gehad. Pepijn Post heeft mij bijvoorbeeld naar Bloemendaal gehaald en vanaf minuut een het gevoel gegeven dat ik bij de Bloemendaal familie hoor. Patricia van der Linden heeft Manu Stockbroekx, Daniel Beale, Blake Govers en mij ontzettend geholpen toen wij naar Amsterdam gingen verhuizen in 2016. Haar support en gastvrijheid was echt uniek. Roel Bovendeert is niet alleen een (oud)teamgenoot en grote vriend, maar we hebben ook samen een bedrijf opgericht. Joof Verhees heeft ons daarin ondersteund en vanaf het begin in ons geloofd. Ook Tim Jenniskens heeft mij in veel situaties geholpen en advies gegeven. Dit zijn dingen die verder gaan dan alleen hockey en waarvoor ik enorm dankbaar ben!